Hallo allemaal,

Mijn laatste blogpost is nog niet zo heel lang geleden online gekomen, maar ik wil jullie toch graag vertellen over mijn nieuw jaar-trip voordat ik zometeen opnieuw vertrek!

Zaterdag 28 december ging ik met de bus naar Taihape, waar Ivet mij ophaalde. We gingen op tijd slapen, want de zondag zou een lange dag worden. Om 5 uur ging de wekker en we reden naar Anna. Vanuit hier vertrokken we naar Hicks Bay, dat aan de oostkust van het Noordereiland ligt.

De weg ernaartoe was (zoals bijna overal in Nieuw-Zeeland) erg mooi en ook Hicks Bay was de lange autorit waard!

We gingen op weg naar ons hotel dat een stukje zuidelijker aan de oostkust lag. Onderweg stopten we nog bij wat uitzichtpunten en baaitjes.

Het hotel had een ‘hot spring’. Hierdoor rook je de zwavelgeur in alle kamers… Nadat we gegeten hadden, zijn we snel naar bed gegaan. Rond een uur of half 10 klopte er iemand op mijn deur. Het waren gedeelde kamers, dus ik dacht dat het misschien iemand was die het andere bed geboekt had. Met mijn slaperige hoofd stapte ik uit bed en ... gleed uit. Met een harde bonk viel ik op de grond. Nadat ik zo snel mogelijk weer rechtop was gaan staan, maakte ik de deur open. Het gezicht van de man stond op standje bezorgd. Hij had die val natuurlijk ook gehoord haha. Gelukkig kon ik zeggen dat het prima ging. De man was naar iemand op zoek, maar ik had geen idee over wie hij het had, dus was voor niets opgestaan…

Na het ontbijt reden we op maandagmorgen naar Anaura Bay. Hier was het zo mooi dat we een paar uurtjes op het strand lagen en zwommen in de zee.

Ook de volgende baai, Tolega Bay, was prachtig!

Vanuit hier reden we naar Gisborne, waar we de Kaiti Hill op gingen. Overal waren drinkende mensen te vinden, die waarschijnlijk niet heel veel later naar het festival Rhythm and Vines zouden gaan.

In het centrum van Gisborne hebben we nog wat geshopt. Vervolgens reden we naar de boerderij waar we zouden slapen. Hier aten we wat en gingen vroeg naar bed.

31 December: de laatste dag van 2019! Ivet, Anna en ik maakten ons klaar deze dag op het festival (R&V) door te gaan brengen. Rond een uur of 3 liepen we het terrein op. Het was super gaaf om een festival te hebben in de wijngaarden van Gisborne. Op ons gemak zijn we een rondje gelopen om alles (inclusief gekke outfits) te bekijken. Er was zelfs een soort van buikschuifbaan, waar mensen met of zonder kleren vanaf gleden. Ook werd er rugby gespeeld… Ik ben immers in Nieuw-Zeeland.

Op het hoofdpodium kwam Ziggy Alberts en daarna Drax Project. Van beide had ik nog nooit gehoord, maar ze waren echt heel goed! Na deze twee super leuke acts zijn we nog even naar een ander podium gegaan. Hier stonden de bandleden rokend op het podium en dat leek niemand wat te doen. Nadat ik ook de kakkerlak op de wc had doorstaan, gingen we op de heuvel voor het hoofdpodium staan. Het aftellen kon bijna beginnen! Net voor 12 uur werd er een video met gebeurtenissen uit 2019 afgespeeld. Op het moment dat het over de aanslag in Christchurch ging, werden alle festivalgangers stil. Het was heel indrukwekkend om te zien hoeveel impact deze gebeurtenis op Nieuw-Zeelanders heeft.

Op een of andere manier kreeg de organisatie van het festival het niet voor elkaar om fatsoenlijk af te tellen. Het vuurwerk startte precies om 12 uur, maar ondertussen stond er op de klok dat het nog 3 minuten zou duren… De dag erna zette R&V zelf op insta: ‘R&V, you had one f*cking job’. Ze zagen zelf dus ook wel in dat er iets mis was gegaan ;)

De sfeer op het festival werd er echter zeker niet minder op! Het was heel gaaf om oud op nieuw eens op deze manier én in de korte broek te vieren.

Toen we te moe waren om nog door te feesten, zijn we met de auto naar het strand gereden. Hier probeerden we nog een paar uurtjes te slapen, wachtend op de eerste zonsopkomst van de wereld.

Na dit bijzondere moment, reden we terug naar de boerderij en sliepen een paar uurtjes. Rond een uur of 1 reden we naar de Rockslide. Dit was een soort van buikschuifbaan, maar dan geheel natuurlijk ontstaan door rotsen. Ik ben een paar keer in een zwemband naar beneden gegleden. Het was heel leuk! Ook wel een beetje pijnlijk, zeker toen mijn zwemband bleef hangen en ik met mijn rug over de rotsen gleed, maar het was het waard!

Het bezoekje aan de Rere Falls was het ook zeker waard! We hebben hier nog wat in de zon gelegen en gezwommen. Ook kan ik eindelijk zeggen dat ik in een echte waterval heb gestaan! Een geslaagde eerste dag van het nieuwe jaar dus!

Op 2 januari zijn we heel vroeg naar Napier vertrokken. Na rondgelopen te hebben in dit gezellige stadje, gingen we op weg naar huis.

We reden langs ontelbare wijngaarden in een prachtig landschap. Ivet en Anna zetten me af in Palmerston North. Het was heerlijk om thuis te komen. De hele familie was blij om mij weer te zien en Lizzie kon niet stoppen me te knuffelen. Altijd fijn als je weet dat ze je gemist hebben.

Zaterdagmorgen ben ik met mijn host-moeder meegegaan naar haar paard Dawn. Eindelijk mocht ik er op rijden en dat ging heel goed! Zonder hulp kon ik in draf. ‘s Middags stond er nog een activiteit op de planning: een flinke klim in het Ruahine Forest Park. Mijn host-vader en ik reden 40 minuten naar de start van de hike. Vervolgens moesten we stukken land van een boer over om bij het begin van het bos te komen. Volgens het bord zou de heenweg ongeveer 3 uur duren. Het werd een pittige, maar prachtige klim. Sommige stukken waren zo steil, dat je met alleen je voeten er niet kwam. Bijna kruipend probeerden we omhoog te komen, ons vasthoudend aan de stenen en bomen om ons heen. Het pad was nauwelijks zichtbaar. Ondanks de moeite en de dikke blaar, was het het zeker waard. Een stuk van de track was net alsof je door het sprookjesbos liep. Andrew was al lang blij dat hij iemand had gevonden die eindelijk met hem mee wilde. De top viel wel tegen… Het uitzicht was niet wat we gehoopt hadden, maar we hadden het gehaald. Na 3,5 uur waren we weer terug bij de auto. Best een nette tijd dus. Andrew zei dat dit echt een hike was die toeristen bijna nooit doen. Ik ben benieuwd wat hij voor mij in petto heeft op het Zuidereiland!

Gisteren ben ik nog wat gaan drinken met een Nederlandse jongen die stage gaat lopen in Palmerston North. Ook heeft de hele familie de koffers en tassen ingepakt, want vandaag gaan we met z’n vijven op vakantie! Daar heb ik heel veel zin in!

Ik hoop dat jullie allemaal eenfijne jaarwisseling hebben gehad!

Tot snel weer!

Liefs,

Imke