Hallo allemaal,

Geen Zuidereiland deze keer, maar wel heel veel andere leuke dingen om jullie over te vertellen!

Vrijdagmorgen 18 september gingen Verena en ik weer op pad. Wellington stond op de planning! Ik ben al een paar keer in deze hoofdstad geweest, maar had het “Museum of New Zealand Te Papa Tongarewa” nog nooit bezocht. Het is echt een aanrader! Het museum heeft een heel indrukwekkende tentoonstelling over de rol van Nieuw-Zeeland in de Eerste Wereldoorlog.

Aan het einde van de tentoonstelling over de oorlog stond er water om jezelf te reinigen. Blijkbaar is dit een Maorisch gebruik en het museum wil dit respecteren. Interessant om via deze kleine dingen wat mee te krijgen van de Maorische cultuur.

Te Papa heeft nog veel meer! Van een marae (Maori ontmoetingshuis) tot opgezette vogels tot een simulatie van een aardbeving! We keken onze ogen uit.

Na een interessante middag besloten we vanaf Mount Victorianaar de zonsopgang te kijken.

Nadat we in ons super luxe hostel (The Dwellington) ingecheckt waren, was het tijd om te gaan stappen. We aten bij de Arborist en klommen vervolgens alle trappen op om bij de rooftop bar aan te komen. Het was er zo knus en gezellig en de bediening was ook erg leuk! Een of andere jongeman vroeg of de andere stoelen aan onze tafel bezet waren… Hij had natuurlijk al lang gezien dat dat niet het geval was, dus we konden geen nee zeggen. Zijn naam was Tom en hij kwam uit Gore. Nieuw-Zeeland heeft niet veel verschillende accenten, maar deze jongen had én het boerse én het ‘Southland’ accent. Tel daar een paar biertjes bij op en je verstaat er maar weinig van… Verena en ik konden daar natuurlijk wel erg hard om lachen!

Onze volgende stop was Courtenay Place. Aan deze straat liggen de meeste bars en clubs. Omdat we nog in level 2 zaten, moesten we zitten, maar dat maakte het niet minder leuk. Ik was al zo lang niet meer echt uitgegaan. Het was heerlijk om weer eens op stap te zijn!

Zaterdagmorgen hadden we een hike op de planning staan, maar niet voordat we hadden ontbeten. Er stond een jongen omeletten te bakken in de keuken van het hostel en vroeg of ik er ook een wilde. Ik dacht dat hij ook in het hostel logeerde en was dan ook erg verbaasd maar vond het heel lief en zei ja. Toen Verena ook de keuken binnenkwam, vroeg hij ook aan haar of ze een omelet wilde. Pas toen iemand anders een omelet bij hem ophaalde, begreep ik dat hij aan het werk was en gewoon betaald kreeg om omeletten voor ons te bakken... Oeps!

Na een lekker ontbijtje gingen we de weg op. We stopten bij de Stuart Macaskill Lakes.

Daarna was de Rimutaka Crossing aan de beurt. Bijna een jaar geleden stond ik hier ook te genieten van deze prachtige uitzichten!

We moesten lachen om het bordje: 'Do not walk this track'

We kwamen aan bij de start van de Pinnacles Walk. Het was super druk en pas later begrepen we waarom: het is een Lord of the Rings filmlocatie.

De rivercrossingen maakte de wandeling wat avontuurlijker. De uitzichten waren super indrukwekkend!

Op de terugweg kwam ik vast te zitten in de modder. In plaats van terug te lopen dacht ik dat het een stukje verderop wel beter zou zijn… Niet dus. Ik heb heel wat modder gezien hier in Nieuw-Zeeland, maar ik denk dat deze modderpoel echt de kroon spande...

Verena en ik besloten de weg te vervolgen en we kwamen uit in Cape Palliser. In deze baai wonen enorm veel zeehonden.

Ook de vuurtoren levert prachtige plaatjes op.

Op de terugweg aten we fish and chips in de achterbak van de auto met uitzicht op zee. Het bleek een gratis camping te zijn en een groep jongens had hun tentenkamp vlak naast onze auto staan. Nadat ik hallo had gezegd, kwam er een meisje naar ons toe. Ze zei dat alle andere meiden afgezegd hadden en dat ze nu met alleen maar die jongens opgescheept zat. Ze vroeg aan ons of we wat wilde komen drinken. Daar konden we natuurlijk geen nee tegen zeggen! Het was super gezellig! Ze bleken allemaal in Palmerston North te wonen en (zoals bijna alle jongens hier) in het leger te werken. Een van hen had een vuurkorf meegenomen en we genoten van de ondergaande zon en de zee. Helaas moesten Verena en ik allebei werken de daaropvolgende dag, dus besloten we rond een uur of zeven dat we toch echt naar huis moesten gaan.

Het was echt een heerlijk weekend! Verena en ik waren onze volgende trip al op de terugreis aan het plannen!

Woensdag was Coral jarig en ze had de au pairs uitgenodigd voor een brunch bij haar thuis. Het was heel erg lekker en gezellig. De donderdag daarop vond het foodtruckfestival weer plaats in Palmerston North. Daarna hadden Verena, Coral en ik afgesproken met James. Ik heb James bijna een jaar geleden ontmoet, maar tijdens de lockdown is ons contact een beetje verwaterd. We besloten daar verandering in te brengen en spraken af wat te gaan drinken. Hij had zijn vriendin meegenomen. Ik had Liv nog nooit ontmoet, maar het klikte meteen. Het was zo gezellig!

Een deel van de groep besloot uit te gaan. We zijn namelijk naar level 1 gegaan en hoeven dus niet meer te zitten in de bars en clubs. Verena sliep die nacht bij mij, we hadden namelijk grote camping plannen voor de dag erna!

Onze eerste stop op deze campingtrip was de plek met langste plaatsnaam van de wereld. En nee, ik kan het niet uitspreken ;)

Daarna gingen we naar een cafeetje in Porangahau. Hier werkte een super aardige Maorische meid, die ons vertelde dat de Maori cultuur een belangrijke rol speelt in het dorp en dat hun eerste taal Te Reo Maori is. Super interessant!

De laatste stop voor de dag was onze camping in Akitio. We hadden uitzicht op zee!

De zon was onder aan het gaan en we zaten middenin een leuke film, maar we besloten toch even de auto uit te komen. En dit was het meer dan waard! De zonsondergang was magisch!!

En ja hoor, ook de zonsopgang was heel erg mooi! Om 6 uur ’s morgens stonden we met volle teugen te genieten op het strand.

Na deze goede start en een lekker makkelijk camping ontbijtje, liepen we een rondje over de camping. We raakten aan de praat met een man die op de camping woont. Hij had een quad staan en Verena en ik waren daar erg in geïnteresseerd. Hij merkte dat natuurlijk ook op en vroeg of we een rondje wilde gaan rijden. Een enthousiast ‘JA’ kreeg hij als antwoord en voordat we het wisten zaten we op de quad. We reden rondjes over het strand, zo hard als we konden. Het was zo gaaf!

Helaas moesten we toch echt aan onze terugweg naar huis beginnen en leverden we de quad weer netjes af. Onderweg naar Palmy stopte we bij een mooie waterval.

Na een lekkere lunch stapten we weer in de auto en reden we naar huis. Hier kleedden we ons snel om, want er stond nóg een activiteit op de planning: een BBQ voor Corals verjaardag. Het was heerlijk om buiten in het zonnetje te eten. Kan niet wachten tot het zomer is!

Afgelopen donderdag (1 oktober) zijn Andrew en ik weer gaan hiken. We hadden deze hike al een paar keer gedaan, maar deze keer zouden we wat verder gaan. Het was een hele mooie, zonnige dag en in 45 minuten hadden we het uitzichtpunt al bereikt. Vanuit daar was het pad slecht onderhouden en moesten we ons dus echt een weg banen tussen alle planten.

Op een begeven moment kwam er een hond uit de bosjes vandaan. We hadden hem en zijn baasje bij de start gezien, maar konden de eigenaresse nu niet vinden… De hond besloot met ons mee te gaan en klom helemaal naar de top!

Op de terugweg hoorde ik iemand roepen. Uiteindelijk vonden we de persoon die bij de stem hoorde en konden we de hond teruggeven. De eigenaresse was al bang dat ze haar hond niet meer terug zou vinden en was dan ook erg blij dat hij terecht was. Met z’n drieën liepen we terug naar onze auto’s. Het was een geslaagde hike!

Vrijdag kwam Verena naar mij toe. Na een relaxte namiddag in de spapool, maakten we ons klaar om uit te gaan eten. We hadden besloten op de fiets te gaan, maar twee jonge meiden in uitgaanskleren op de fiets zijn ze hier niet gewend. Fietsen is niet echt een deel van de Nieuw-Zeelandse cultuur, dat werd ons wel duidelijk. Mensen keken ons na en lachten.

Het restaurantje was erg knus en het eten smaakte heel erg goed. We hadden alleen veel te veel… Verena en ik besloten het mee naar huis te nemen, maar pizza in een papieren zak op de fiets werkt niet zo goed. Misschien is fietsen daarom geen onderdeel van de Nieuw-Zeelandse cultuur ;)

We besloten nog wat te gaan drinken en na een leuke avond stappen reden we terug naar huis.

De kinderen hebben voorjaarsvakantie. Dit betekent heel veel tijd om leuke dingen te doen! Lizzie schreef een liedje voor me <3

Vanmorgen ben ik naar de Esplanade gegaan. Dit is een groot park met planten, bloemen een een speeltuin. Lizzie en ik vermaakten ons wel! Het voorjaar is volop aan de gang en dat kun je wel zien!

Voor de komende weken staan er weer genoeg leuke dingen op de planning! Ik houd jullie op de hoogte!

Liefs,

Imke