Hallo allemaal,

Ik heb enorm veel gedaan de afgelopen weken. Vandaar dat het weer even duurde totdat er een nieuwe post online kwam. Ik zal jullie in deze blog bijpraten over mijn Northland trip. Dit is alweer een tijdje geleden, dus er zal binnenkort ook een post over mijn meest recente avonturen online komen. Stay tuned!

Zaterdag 28 november begon mijn trip naar Northland. Ik pikte Verena op en samen reden we naar Taupo. Na een koffie en het lekkerste Afghan koekje ooit (traditioneel Nieuw-Zeelands), reden we naar de Arapuni Suspension Bridge.

Onze laatste stop van de dag wasTe Awamutu. Matt, een vriend van Verena, woont hier en bood ons een plek aan voor de nacht. Het was een hele gezellige avond!

Zondag moest ik afscheid nemen van Verena. Ze zou niet meer terug komen naar haar host-familie in de buurt van Palmerston North. Ik kreeg een heel lief boekje met allemaal foto’s van onze avonturen. Ik bof maar met zo’n lieve vriendin!

In de regen reed ik richting de Hunua ranges. Onderweg stopte ik bij Rays nest. Dit strand is bedekt met een laag schelpen. Zo mooi!

De volgende stop was Orere Point. Ook dit strand was weer erg mooi!

De Hunua Fallswas de eerste waterval die ik deze trip bezocht, maar zeker niet de laatste!

Na een regenachtig rondje rondom de waterval was het tijd om richting Auckland te gaan. Ik stopte onderweg nog even bij Maraetai Bay.

Andrews broer en schoonzus wonen in Auckland en boden me een plek aan om te slapen. Het was heel erg leuk om hen wat beter te leren kennen. Op zondag hebben ze altijd pizza-avond, dus daar kon ik lekker van meegenieten!

Maandagmorgen was het vroeg dag. Ik wilde voor de spits bij het vliegveld zijn. Uiteindelijk was ik ruim op tijd, dus moest ik een tijdje wachten. Het vliegveld bestond letterlijk uit een veld met een aantal kleine vliegtuigjes. De incheckbalie was in een kleine ruimte met twee computers, waarvan een niet eens in gebruik. Zo anders dan alle mega grote Europese vliegvelden!

Er pasten tien mensen in het vliegtuig, inclusief de piloot. Het was dus echt mini! De piloot vroeg of ik voorin wilde zitten en daar zei ik natuurlijk geen nee tegen! Het was een hele gave vlucht!! Voordat we landden, vlogen we over de hele breedte van het eiland. Het was een ruige, maar oh zo mooie daling!

Na de landing op Great Barrier Island geeft de piloot je je tassen aan en kun je gaan en staan waar je wilt. Ik liep naar de motor verhuur. Mijn vervoer op het eiland was namelijk een soort van elektrische scooter / motor:

Bepakt en bezakt begon mijn Great Barrier Island avontuur. Ik reed naar het hostel, althans dat was het plan… Het duurde ongeveer driekwartier voordat ik het hostel had gevonden. Het lag verscholen in de bomen en er was geen bord te bekennen. Ik maakte kennis met de eigenaren en kreeg meteen een kop thee aangeboden. Mijn kamer had 6 bedden, maar sliep er alleen. Ik had dus alle keuze!

Nadat ik mijn spullen naar de kamer had gebracht, stapte ik weer op de scooter en reed ik naar Thea en Aart. Deze lieve Nederlandse mensen wonen op Great Barrier en een vriend van mij had ons in contact gebracht. De weg naar hun huis was fantastisch! Ze wonen in de middle of nowhere en op loopafstand van een afgelegen strand.

Thea en Aart zijn echt enorm lieve mensen! Na een kop thee en pepernoten liepen Thea en ik de tuin in. Deze tuin is meer een bos dan een tuin. Ze hebben zelfs een rivier en waterval in hun ‘tuin’! Het water in het riviertje was te hoog, dus we konden helaas niet naar de waterval lopen, maar wat een waanzinnige stuk land was dit!

We liepen vanuit de tuin naar een Lodge in de buurt. Bijna iedereen op het eiland kent elkaar en zwaait als ze iemand anders onderweg tegenkomen. We konden dus best even van het uitzicht van de Lodge genieten zonder dat iemand daar een probleem van zou maken.

Thea en ik liepen terug via het strand. Er was niemand anders daar. De stilte en kalmte van het eiland deden me erg goed!

De laatste activiteit van de dag was deSocial Club. Locals koken hier drie keer per week voor elkaar en organiseren activiteiten om het sociale leven op het kleine eiland gaande te houden. Het eten was heel erg lekker! Na een geslaagde dag reed ik terug naar het hostel.

Dinsdagmorgen regende het. Ingepakt in regenkleding stapte ik op de scooter. Via kronkelige zandwegen reed ik naar Cape Barrier, dit is het zuidelijkste puntje van het eiland. Helaas moest ik net voor het einde van de weg stoppen en omdraaien… De weg was niet geschikt voor mijn scooter.

Onderweg terug stopte ik bij een paar lookouts en stranden. Great Barrier geeft je alleen maar goede uitzichten!

Het kleine centrum van het eiland heeft onder andere een art Gallery en winkel met lokaal geproduceerde producten. Heel leuk om de projecten van de locals te zien.

Nadat ik snel geluncht had in het hostel, reed ik naar een van de vele stranden. Er waren geen enkele voetstappen te zien in het zand. Great Barrier voelt alsof je op het randje van de wereld bent.

Vanuit het strand reed ik naar de Hot Springs. De wandeling was heel erg mooi en de hot springs waren zelfs nóg beter.

Er was niemand in de springs en het water was heerlijk warm. Heel gek dat dit door de geothermie wordt opgewarmd!

Ik liep terug naar mijn scooter en reed naar Port Fitzroy.

Er was een wandeling in het midden van een vogelreservaat. Ik liep naar Sunset Rock. Onderweg kwam ik een paar koeien tegen die me nieuwsgierig aankeken. Ik was minder op mijn gemak dus probeerde ze niet in de ogen te kijken en liep snel door.

De uitzichten vanuit Sunset Rock waren fantastisch!

Op de terugweg waren er geen koeien meer te bekennen… Hopelijk had ik het hek toch echt goed dichtgedaan…

Ik raakte in gesprek met een aardige meid die woonde en werkte in het reservaat. Uit het niets vloog er een kaka langs onze hoofden en ze landde op de arm van het meisje. Blijkbaar waren deze vogel een een andere wees geworden en hadden de mensen in het reservaat ze geholpen te overleven. Nu had een andere kaka deze taak op zich genomen en wisten de twee weesjes waar ze eten konden vinden. Blijkbaar was de kaka op de arm van het meisje in de puberteit en gedroeg ze zich vaak als een echte puber. Ze poseerde voor de foto’s en bleef me volgen tot ik bijna bij het hek van het reservaat was.

Terug op de scooter begon ik aan mijn weg terug. Het zou niet heel lang meer duren voordat het donker werd en ik wist niet of de batterij van mijn elektrische scooter het zou halen… Gelukkig kwam het allemaal goed! De eigenaren van het hostel boden me een heerlijke roast aan. Ze hadden zoveel over dat ik best een hapje mee kon eten. Hoe lief!

Ik wilde vroeg naar bed, maar dat mislukte toen ik de prachtige sterrenhemel zag. Het is heel erg donker op Great Barrier omdat er geen elektriciteitsnet is. Ieder huishouden zorgt voor zijn eigen stroom met behulp van zonnepanelen of een generator. Er zijn dus ook geen straatlantaarns. Dit maakte de sterren en de maan heel erg goed zichtbaar. Natuurlijk moest ik dat proberen op camera vast te leggen!

Woensdagmorgen werd ik opgehaald door Thea. Samen zouden we Mount Hobsdenbeklimmen: de hoogste berg van het eiland. We liepen door de Wind Canyon en zagen hele unieke rotsformaties. De uitzichten waren prachtig, de traptreden iets minder ;)

Aangekomen op de top was het uitzicht zelfs nog veel mooier. Het was echt waanzinnig!!! De kalmte en stilte daarboven waren heerlijk. Alleen de natuur maakte geluid en voor de rest was het doodstil.

Thea en ik liepen weer terug naar beneden. Onderweg naar het hostel stopten we nog even bij een van de stranden. Ook hier was geen mens te bekennen en hoorde ik alleen de zee en de wind.

Terug in het hostel nam ik een snelle douche en bond ik mijn koffer weer op de scooter. Nadat ik bij de locale supermarkt was geweest, reed ik nog een laatste rondje. Het was zo heerlijk dat ik met de wind in mijn haar en een frisse neus het hele eiland had kunnen verkennen!

Op het mini vliegveld raakte ik aan de praat met een aardige hiker. Niet lang daarna was het tijd om terug naar het vasteland te vliegen. Het was een super mooie dag, dus de uitzichten waren enorm helder. Het leek wel alsof je over een green screen heen vloog waarop bergen geprojecteerd waren, zo mooi! Great Barrier is echt een heel bijzonder eiland. Het is net alsof het hele eiland een National Park is waarin een paar wegen aangelegd zijn. Ben zo blij dat ik dit heb mogen zien!

Nadat we geland waren, reed ik naar de Tawharanui Campsite. Dit is een camping in het midden van een vogelreservaat. Er lopen dus heel wat bijzondere vogels rondom je tent of auto!

Ik parkeerde de auto naast een groep studenten en we raakten aan de praat. Samen met een paar van de jongens ging ik op zoek naar kiwi. Met onze rode lampen liepen we naar het einde van de camping en het begin van het bos. We probeerden de kiwi te lokken met het kiwi-geroep van YouTube. Een van de jongens had dat niet in de gaten en werd super enthousiast. Hij was erg teleurgesteld toen het niet echt bleek te zijn. Wij konden daar heel erg om lachen. We hebben wel een paar keer een echte kiwi gehoord, maar konden deze helaas niet zien.

Eenmaal in bed hoorde ik opnieuw een kiwi, maar heel erg dichtbij deze keer. Ik dacht dat de jongens als grapje langs de auto waren gelopen met het geluid op hun telefoon, maar toen ik ze het de volgende morgen vroeg, bleek dat zij het ook gehoord hadden, maar te lui waren geweest om op te staan. Hopelijk ga ik een kiwi zien op Stewart Island!

Donderdagmorgen ging ik na een lekker campingontbijtje op weg naar Te Arai. Hier woont een vriend van Andrew (Ihi) samen met zijn gezin. Ik werd hartelijk ontvangen door Ihi en zijn dochter Kaea. Het was duidelijk dat ik in een echt Nieuw-Zeelands gezin terecht was gekomen, want de hechtingen van de hond werden er door de man des huizes zelf uitgeknipt. Er kwam geen dierenarts meer aan te pas.

Samen met Kaea reed ik naar het Goat Island Marine Reserve. We trokken onze wetsuits aan en begonnen ons snorkel-avontuur. In het Marine Reserve mag niet gevist worden, dus is er veel te zien onder water. Het was vrij troebel, maar goed genoeg om een paar vissen te spotten. We zwommen naar het eiland en terug. Kaea pakte een zee-egel op, om de vissen te lokken. Er kwam een enorme vis op af. Kaea had deze niet aan zien komen en stond opeens oog in oog met de vis. Ze schreeuwde het uit! Ik moest zo hard lachen dat ik niet onder water kon blijven en naar adem snakte haha.

Na het snorkelen reden aten we lunch en reden we naar de school waar Kaea’s moeder Rachel werkt.

Voor die middag stond eenpersonal training op de planning. De trainster was enorm aardig en gaf me zelfs wat dingen mee om thuis te gebruiken. Ze was zelf ooit een nanny geweest in het buitenland en herkende heel erg van haar ervaringen in die van mij.

De laatste stop van de dag was Forestry Beach. Een heel mooi en rustig strand!

’s Avonds hadden we een barbecue met de hele familie. Er was zelfs nog een Nederlandse vriend van Ihi op bezoek. De familie is gemixt Maori en Pakeha en de gesprekken over de Maori cultuur waren hierdoor heel erg leerzaam.

Vrijdagmorgen waren Kaea en ik op een missie: we wilden gaan surfen. Ik had immers niet voor niks een surfboard gehuurd in Palmy. Helaas waren er amper golven en was het niet meer dan een beetje peddelen.

We reden naar Mangawhai voor lunch en stopten onderweg bij een chocolaterie.

Later op de middag reden we terug naar het strand om de Mangawhai Cliff Walk te doen. Deze wandeling was heel erg mooi. Omdat het eb was, kon ik via het strand teruglopen. Onderweg kwam ik een dode walvis tegen…

De familie had me gevraagd of ik nog een nachtje wilde blijven slapen. Dat wilde ik wel!

Zaterdagmorgen ging ik kajakken met Ihi. Hij heeft een echte waka, zo gaaf! Ihi probeert mensen actief te maken met behulp van de Maori cultuur. Hij stelt de belangrijkste kernen van de cultuur centraal (water, lucht en land) en brengt mensen iets bij over deze dingen. Dit gaat altijd gepaard met een activiteit, waardoor er kennis en fitness verkregen wordt op hetzelfde moment.

Na deze gave activiteit was het tijd om deze lieve familie te verlaten. Ik ging op weg naar Whangarei en stopte bij Langs Beach.

De camping in Whangarei Heads was fantastisch! Zo dicht bij de zee. Ik raakte aan de praat met een Engelsman en samen beklommen we Mount Manaia.

We reden door naar Ocean Beach.

Zelfs de weg terug naar de camping was mooi!

Ik begon met het koken van mijn avondeten. De zonsondergang over de zee was te zien vanuit de keuken! Ik was vergeten olie te kopen en vroeg een paar mannen in de keuken of ik toevallig een beetje olie van hen kon lenen. Zij hadden geen olie, maar hun vrienden waren op dat moment in de supermarkt en konden wel wat olie voor mij meenemen. Hoe lief?! De Maleisische mannen wilden er geen geld voor, maar toen bedachten ze zich. Blijkbaar mag je cultureel gezien geen olie weggeven, maar moet je het verhandelen of verkopen. Ik gaf ze wat geld en wat pepernoten. Ze vonden dat perfect!

Na het ontbijt op zondagmorgen reed ik naar de Whangarei Falls. Hier kwam ik de Maleisische mannen weer tegen!

Onderweg naar mijn volgende stop kwam ik langs een mooi strand en fantastische lookout.

Mijn volgende stop was Whale Bay. Alle uitzichten rondom de baai waren prachtig. Ik besloot even lekker in het zonnetje op het strand te gaan liggen.

Na een frisse duik liep ik weer terug naar de auto en ging ik op weg naar Russell. De weg was zo lang dat ik echt even een pauze nodig had. Maar goed ook, want ik kwam bij een super leuk cafeetje en galerie terecht!

Aangekomen in Russell checkte ik in bij de camping, maakte avondeten en ging op weg naar de pub. Ik was wat aan mijn blog aan het schrijven toen de bandleden van Six60 ineens voor mijn neus stonden. Deze band is de populairste, Nieuw-Zeelandse band. Lizzie en ik zijn er allebei helemaal weg van. Na een kort gesprek met een van de gitaristen moesten ze er helaas alweer vandoor. Lizzie was zo jaloers toen ik haar vertelde dat ik Six60 had gezien.

Ik vervolgde mij weg naar de veerboot. Deze ging naar Paihia.

Vanuit Paihia reed ik naar Waitangi en de Haruru Falls.

DEEL 2 STAAT ONLINE