Hallo allemaal,

Ik ben terug met een nieuwe blogpost! Er is weer een hoop om jullie over bij te praten! Deze blog zal alleen over de vakantie gaan. De volgende zal al het laatste nieuws bevatten :)

Maandag 18 januari vertrok Andrew heel vroeg met de auto naar het Zuidereiland. Anna, de kinderen en ik zouden die woensdag ook naar het zuiden gaan en Andrew zou ons dan op het vliegveld ophalen. De dag bestond vooral uit inpakken, de was doen etc. Alle typische vakantievoorbereidingen. ’s Avonds legde ik Ben in bed, maar hij kon niet slapen… Hij vond me namelijk veel te lief en wilde me liever knuffelen en met me kletsen dan naar dromenland te vertrekken. Zo schattig :)

Woensdag waren we er helemaal klaar voor! Met onze mondkapjes op, stapten we in het vliegtuig. Lizzie zat naast me en was best bang tijdens de vlucht. Ondertussen voelde ik me ook niet helemaal top, aangezien het erg hobbelig was… Super combi, not! Het uitzicht, daarentegen, was wel echt heel erg mooi!

Andrew haalde ons op van het vliegveld en we reden naar Timaru. Hier gingen we op bezoek bij de oom en tante van Andrew. Een paar van zijn nichten waren ook gekomen en hadden de kinderen meegenomen. We hebben dit deel van de familie vorig jaar ook gezien, maar kinderen groeien snel! De baby van vorig jaar, liep nu vrolijk door de kamer rond.

De volgende dag ontbeet ik op het balkon van het airbnb. Daarna gingen we op bezoek bij Andrews neef en zijn kinderen. Een van zijn dochters heeft (net als Ben) een brain injury. Het is heel interessant om te zien hoe dit op verschillende manieren tot uiting komt.

We gingen weer op pad en stopten bij Kaitiki om de zeehonden te zien. Ben vond het geweldig!

Daarna reden we naar de Lodge waar Anna’s zus Nikki de eigenaresse van is. Het is altijd gezellig om haar en haar man Mark een bezoekje te brengen!

Vrijdag was het tijd voor een relax-dagje. Ik liep een rondje over de Rail Trail. Dit is een wandel- en fietsroute die door Central Otago loopt. ’s Avonds liepen Lizzie en ik naar de pub om haar ‘hot chips’ te halen.

Zaterdagmorgen liepen Andrew en ik Little Mount Ida op. Het was een hele fijne en mooie wandeling!

Daarna was het tijd voor lunch in de pub! We gingen nog even bij Nikki thuis op bezoek en natuurlijk konden we niet in Waipiata en Ranfurly zijn geweest, zonder even in de speeltuin van de school waar Nikki werkt te hebben gespeeld.

Zondag namen we afscheid van Nikki en Mark en reden we door naar Blue Lake. Vorige zomer hebben we daar heerlijk in gezwommen, maar dit jaar was het echt veel te koud!

We reden naar Alexandra en stopten voor lunch. Anna en Andrew willen misschien naar het Zuidereiland verhuizen, dus reden we een rondje om wat land te bekijken. Nu is de omgeving van Alexandra heel erg mooi, dus dat was zeker geen straf!

Onze laatste stop van de dag was Clyde. Hier gingen we uiteten met vrienden van Anna en Andrew. Bill en Jenny zijn echt hele leuke mensen, dus het was heel erg gezellig!

Maandagmorgen gingen Anna en ik paardrijden. Anna was echter net voor de vakantie van haar paard af gevallen, dus het liep allemaal iets minder goed als gehoopt. Ik besloot de tocht wel af te maken, ondanks dat het natuurlijk leuker zou zijn geweest met z’n tweeën.

Na het paardrijden reden we naar Queenstown. Lizzie, Andrew en ik hadden wel zin in een wandeling en toevallig kende ik een hele goede ijssalon ;)

De volgende dag gingen we met de gondola naar boven. Vanuit daar kwamen we met een skilift bij de luge terecht. Dit kun je vergelijken met rodelen, maar de baan is een stuk breder. De kinderen kregen er geen genoeg van en ik moet zeggen dat ik het ook echt heel erg leuk vond!

Na de lunch was het tijd om op de bekende Earnslaw te gaan. Deze stoomboot vaart over Lake Wakatipu. De uitzichten waren heel erg mooi. Ben en ik konden het niet laten om ook even een Titanic scene na te spelen op het dek van de boot.

Woensdagmorgen gingen Anna, de kinderen en ik naar een onder water-bioscoop. De film ging over Queenstown door de jaren heen en een Maori legende. Het was heel mooi gemaakt en erg interessant. Nadat de film afgelopen was, gingen de schermen omhoog en konden we de vissen in het meer bekijken.

Onze volgende stop wasTe Anau, waar op de boerderij van een vriendin van Anna zouden verblijven. Ik had een hele leuke activiteit op de planning staan voor de donderdag, maar helaas ging het kajakken in Doubtful Sound niet door…

Daarom besloot ik op donderdag om naar de Divide in Milford te rijden. Vanuit hier start de Key Summit Track. Toen ik deze het afgelopen jaar wilde doen, was de track gesloten vanwege overstromingen. De track was nu wel geopend en het was absoluut de moeite waard! De uitzichten waren prachtig!

Vrijdag 29 januari was eindelijk aangebroken… Mijn verjaardag!!! Ik keek hier al heel lang naar uit. We zouden namelijk naar Stewart Island vliegen! En een bezoek aan dit eiland staat al heel lang op mijn bucketlist!!

Nadat ik wakker was geworden, mocht ik de cadeautjes openmaken. Lizzie was nog veel enthousiaster voor mijn verjaardag dan ikzelf en ik had door de week heen al cadeautjes van haar gekregen, die ze met haar eigen zakgeld had gekocht. Hoe lief!! Ze kon telkens niet wachten op de 29ste, dus kreeg ik ze meteen maar. Echt heel schattig! Donderdagavond lagen er ook ingepakte cadeaus op mijn bed, met een briefje dat ik die pas op de 29ste mocht openmaken. Lizzie verbaasde zich erover dat ze nog ingepakt waren toen ik op vrijdag de woonkamer inliep. Zijzelf kon zich amper inhouden ;)

De cadeaus waren super lief en grappig! Voor het meest spectaculaire cadeau moesten we snel alle spullen bij elkaar zoeken en in de auto stappen, want het was nog best even rijden naar het vliegveld. Lizzies schoenen waren te vies geworden om nog te dragen, dus onderweg werd er in drie minuten nog een nieuw paar aangeschaft. Echt typisch de Dicksons haha.

Gelukkig waren we ruim op tijd voor de vlucht! Ik mocht naast de piloot zitten. De uitzichten waren echt fantastisch!!! Door de koptelefoon hoorde ik alle gesprekken tussen de piloot en de grond en ik wist niet zo goed of ik kon praten of beter stil kon blijven zitten. De piloot (Jeremy) begon een gesprek en ik was blij dat ik niet door een of andere belangrijke boodschap heen zou praten ;)

De landingsbaan opStewart Island was heel erg kort, maar Jeremy wist waar hij mee bezig was en zette ons zonder problemen op de grond. We namen een shuttle naar het enige stadje op het eiland, vanwaar we opgepikt werden door Peter. Peter nam ons mee op een watertaxi en leidde ons rond op Ulva Island (eiland dicht bij Stewart Island). Dit eiland staat bekend om de natuur en vogelsoorten. De rondleiding zou vier uur duren, maar de kinderen waren het al moe na een half uur… We konden een watertaxi eerder nemen, maar ook die zou niet eerder dan anderhalf uur later komen. Peter bleef bij elke stap staan om iets nieuws te vertellen en ondertussen probeerden Anna, Andrew en ik de kinderen blij genoeg te houden, zodat er niemand sneuvelde voordat de watertaxi zou komen.. Achteraf gezien stond Peter bekend als de dorpsgek en was het misschien niet zo’n goed idee geweest dat hij ons rond zou leiden, maar dat konden wij natuurlijk niet weten...

Andrew en ik reden nog een rondje met Peter over een deel van het eiland, terwijl de kinderen en Anna even op adem kwamen in het motel. Vanuit het motel liepen er trappen naar het strand. Ik liep een rondje en kwam verschillende stranden en afgelegen baaitjes tegen.

We konden mijn verjaardag natuurlijk niet afsluiten zonder lekker gegeten te hebben. Er was één restaurant op het eiland. Ze serveerden verse kabeljauw, die rondom het eiland gevangen was. De versheid was zeker te proeven, zo heerlijk!!! Een echt Nieuw-Zeelands diner kan natuurlijk niet beëindigd worden zonder pavlova, dus deze stond als toetje op het menu!

De eigenaresse van het motel had ons verteld dat er kiwi te vinden waren, rondom de appartementen. Ik wilde perse gaan kijken of ik er een kon vinden, dus helemaal ingepakt ging ik op pad met een rode lamp. Er was geen kiwi geluid te horen en zo alleen in het donker voelde ik me toch niet helemaal op mijn gemak. Drie minuten later stond ik weer binnen haha. Alle voorbereiding voor niks ;)

Zaterdagmorgen stond er iets heel gaafs op de planning: Andrew en ik zouden de Rakiura Great Walk gaan lopen. Deze track is rond de 32 kilometer lang en wordt vaak in meerdere dagen gelopen. Andrew en ik waren natuurlijk zo gek om het in één dag te doen. Om zeven uur werden we opgehaald door een shuttle en startten we de hike. Het eerste stuk was echt ongelofelijk mooi. Omdat het eb was, konden we over de stranden lopen. Echt zo zo zo mooi!!!

Vanuit het strand, liepen we het bos weer in. Ik hoorde geritsel en bleef staan. Het klonk alsof er iets over de grond liep, maar ik hield mezelf voor dat het wel een weka (lijkt op een kwi, maar is het niet) moest zijn om teleurstelling te voorkomen. Toch bleef ik kijken in de richting van het geluid. Ineens zag ik het: een echte kiwi!!! Ik kreeg de tranen in mijn ogen, want een kiwi spotten in het wild en ook nog eens in het daglicht is heel erg bijzonder.

Toen de kiwi weer weg gerend was, liepen Andrew en ik verder. We hadden nog heel wat kilometers voor de boeg. Het middelste stuk van de track was echt enorm modderig. Andrew en ik dachten dat het niet erger kon zijn dan de modder in het Tararua gebergte, maar we hadden ons vergist. Gelukkig konden we er enorm om lachen.

In totaal waren we iets minder dan 7,5 uur aan de wandel geweest. We hadden 2100 hoogtemeters gedaan en meer dan 32 kilometer gelopen!

Terug bij het motel liepen Lizzie en ik de trappen af richting de zee. Mijn benen waren echt doodmoe en mijn voeten konden amper nog een stap zetten.

Na het eten (fish & chips op de blote voeten gehaald), was het tijd voor een dutje. Om kwart voor tien ging de wekker namelijk weer. Ik had een kiwi spotting tourgeboekt, omdat ik niet zeker wist of ik een kiwi zou gaan zien zonder een tour. De gids reed ons naar de landingsstrip van het vliegveld. Hier kwamen de kiwi ’s nachts om eten te vinden. We spotten een paar kiwi, allemaal een stuk kleiner dan de kiwi die Andrew en ik die morgen hadden gezien. Wel kwam er eentje enorm dichtbij. In een straal van een meter bij ons vandaan, probeerde de kiwi voedsel te vinden in het gras. Dat was heel gaaf!

Zondag was het tijd om weer alles in te pakken. We reden met z’n allen een rondje over het eiland en bezochten het museum.

Daarna vlogen we terug naar het Zuidereiland. De uitzichten waren (opnieuw) erg mooi. We landden op een grasveld. Blijkbaar is dit beter voor de banden van het vliegtuig. Meet een see yah later en knipoog van de piloot liepen we het vliegveld uit.

We gingen onderweg naar Wanaka en stopten in Roxborough om snel de speeltuin uit te testen. Een vriend van me woont in Wanaka en het was heel leuk om hem weer even te zien! We spraken af om op maandag te gaan frisbee-golfen.

DEEL 2 staat ook online!!!